Bulgar Askerini Bir Tosla Düşüren Koç

Saffet Ünal’dan yaşanmış bir öykü daha geliyor…
RUMELİ’den SAMSUN’a -4
Balkanlardaki karışıklıklar devam ederken Osmanlı, zamanın güçlü devletlerinin verdiği garantilere güvenerek askerlerinin büyük bir kısmını çekiyor.
Sadece Selanik çevresinde birlikler bırakıyor.
Garantilerin hiçbir işe yaramadığı çok geçmeden anlaşılıyor.
Osmanlı’nın Rumeli adını verdiği topraklar işgale uğruyor.
Tahsin Paşa komutasındaki birlikler teslim oluyor. Askerlerin çoğu katlediliyor.
Kavala çevresi ile birlikte Muratlı köyü de Bulgarların eline geçiyor.
Yağmalar ve talanlar başlıyor.
Önce bahçelere ve tarlalardaki ürünlere el konuluyor. Sonra da hayvanlara…
Ekmekler bile alınıyor evlerden.
Dede Halil’le karısı Hatice bakıyorlar ki karagöz koçları da elden gidecek, saklamaya karar veriyorlar.
Evin arkasındaki dere boyuna bağlıyorlar. Ekmek istemeye gelen iki Bulgar askeri varlığını anladıkları koçu boynuzlarından tutup sürükleyerek evin önüne getiriyorlar.
Koç da kurtulmak için direniyor.
Askerlerden biri elini gevşetince koç bir hamle ile kurtuluyor. Geri birkaç adım atıp olanca hızıyla arkada kalan askere hücum ediyor. Onu bir tosla yere seriyor boylu boyunca…
Diğerine yöneliyor bu kez, ama ne çare üç kurşunla vuruluyor.
Dede Halil’in karısı anneannem Hatice, yaşadıkları bu olayı hiç unutamadı. Mübadele anılarında sözü mutlaka karagöz koçuna getirir; vuruluşuna hüzünlenir, askeri yere serişini ise gururla anlatırdı.